Basri Mutlu (1929-2001)
1929 Bulgaristan, Bıyıklı köy doğumlu orada Şumnu Öğretmen Enstitüsünün Türkçe, Fransızca, ve Resim bölümlerini bitirip 34 yıl öğretmenlik ve idarecilikten sonra, bulgaristanda vifkov rejiminin türklere yönelik asimilasyon politikasına karşı çıkarak sırbistan sınırına sürgün edildi, öğrencilerine bulgar isimleriyle hitap etmeyi reddettiği için öğretmenlikten kovuldu.
1989 yılında zorunlu göz ile 60 yaşında Türkiye’ye geldi. Kırklarelin’de Fahri Kasapoğlu İlköğretim okulunda 5 yıl resim-iş öğretmenliği yaptıktan sonra, yaş haddinden dolayı öğretmenlikten ayrılmak zorunda kaldı.2001 yılında girdiği kalp ameliyatında hayatını kaybetti. Basri MUTLU evli ve üç öğretmen babasıydı. Bu şiir kitabı onun anısına itafen hazırlanmıştır. Ruhu şad olsun.
HİCRET DESTANI
Bulgaristan’da kotu kıyamet,
Anavatanda bulduk selamet,
Üç yüz bin müslüman çekti zahmet,
Biz ağlamayıp,daha kimler ağlasın!
Bin dokuz yüz seksen beş senesi,
Yandı türklerin bağrı, sinesi,
Yollara döküldü çaresiz, hepsi,
Biz ağlamayıp, daha kmler ağlasın!
Bir ateştir düştü önümüze,
Uykular girmedi gözümüze,
Yazıklar oldu türklüğümüze,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Gece yarısı askerler toplandı,
Erkek,kız karakola toplandı,
Annelerin bağrı nice yandı,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Zırhı tanklar sardı köyümüzü,
Kara duman aldı gözümüzü,
Bombalar yıktı evlerimizi,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Çok kahramanlar sürgüne gitti,
Yüreklerimiz eridi,bitti,
Ah,bunlar unutulmaz bir dertti,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Ağladı büyükannelerimiz,
Ağladı masum yavrularımız,
Kıskıvrak bağladı kollarımızı,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Döverek sürdüler karakola,
Binlerce araba dola dola,
Açıldı sinemizde bir yara,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Çoğaldı,kafirin zindanları,
Hapse tıktı kahramanları,
Canavarca uçurdu canları,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Belene kampı meşhur oldu,
Her tarafı mahkumlarla doldu,
Girenlerin benizleri soldu,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Sayısız kahramanlar asıldı,
Cesetleri sulara atıldı,
Haneleri yakılıp,yıkıldı,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Genç,ihtiyar ileri atıldı,
Heyecanla yürüyüşe katıldı,
Tanklar ile evleri yıkıldı,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Küçük masumlar şarkı söyledi,
Katil jifkof’u lanetledi,
Canını kurtaran selametledi,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Kurşunlar atıldı bağrımıza,
Hiç bakmadılar feryadımıza,
Kıydılar şu garip canımıza,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Biçare dul kaldı,gençler gelinler,
Öksüzkaldı,ağladı yetimler,
Avutmadı onları,ninniler,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Dilimizi aldılar doymadılar,
Dinimizi geri koymadılar,
Adımızı aldılar sormadılar,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Eğildi cümlemizin başları,
Genç,ihtiyar kırardı saçları,
Dere olup aktı,göz yaşları,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Sancı var bükülen belimizde,
Ana vatanımız,dilimizde,
Ne mal,ne mülk,kaldı elimizde,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Yollar üzerinde kervan kurduk,
Aç ve susuz haftalarca durduk,
Yağmurda selde,üşüdük,donduk,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Koptu evlat,anadan,babadan,
Birçokları hısım,akrabandan,
Haber alınamadı sıladan,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Yolda kılındı bayram namazı,
Allah’a ettik dua,niyazı,
Kötü geçti seksendokuz yazı,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Kimisinin öldü öz anası,
Kimisinin de kocası karısı,
Son buldu masumların dünyası,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Gece gündüz durmadık,işledik,
Helal kazancımızı dişledik,
Hepsini kafire bağışladık,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Bitti ömrümüz bulgar elinde,
Hepimizin duası dilinde,
Yaşamak yokmuş kafir elinde,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Haram oldu bize bulgaristan,
Yablanova’dır dillere destan,
Hakkımızı versin kafiristan,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Kabirde yatanlar bulgar oldu,
Ezanla kokan adlar rüzgar oldu,
Bu kötülükler yadigar oldu,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Ezan sesleri duyulmaz oldu,
Din,müslümanlık tutulmaz oldu,
Masumlara sünnet yapılmaz oldu,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Türkiye’miz açtı bize kucak,
Aldı bizi köy,şehir,bucak,
Şimdi biz teselli bulduk ancak,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
Minnettarız sana anavatan,
Bizlere cömetçe kucak açan,
Sensin canlarımıza anlar katan,
Biz ağlamayıp, daha kimler ağlasın!
