i 

                                        Dinmeyen  Açı

        21.11.1969 yılı  Totaliter Jivkof  yönetimince Şehit edilen oğlum NizamiAkkılıç

     İçin 38 yıllık nefret ve açının yıldönümü  olarak babası  Niyazi Akkılıç tarafından

Yazılarak  okuyuçulara  ve olayı hatılayanlara  hitap etmektedir.

 

 

Benim yaşadığım bu gerçek açı,Anılarımda ve hayat yaşantımda,Sizlerin kalbinde tarih boyunça var olup yaşayaçaktır.BizlerBaba ve Anne olarak bu evlat acısını içimizde sağ olup yaşadıkça Ölünçeye kadar yani mezara kadaryaşataçağız ve seveçeğiz. Yaşadığım  bu evlat açısı sanki beni Şair yaptı.Oğlum   Nizamiye adadığım ve yazdığım birkaç  menzüm parçasından birkaç  dizi aklıma  geldiği gibi  başlayorum.

Bir bahar gülüydün koptun ansızın.

Yüreklerde kaldı dinmeyen sızın

Dörtbuçuk yaşında ceylanımızdın.

Kader böyle imiş sende şehit oldun

Jivkof vahşetine ne gelir elden.

Düşermi hiç yavrum Gül adın  Dilden.

Dedelerimizden duymuştum.Babamdan ise çok defalar dinlemiştim.Evlatlar, Anne veBabanın kanatlarıdır.Diyorlardı.Bu gerçeği baba olunça idrak ettim.Bulgaristanlıyım.Haslen  Deliormanın Razgrad ilinin Podayva köyündenim.Benim iki oğlum vardı.İbrahim ve Nizami

Ben bir baba olarak,küçük oğlum Nizamiyi Totaliter Jivkof  yönetimindeki   zülmun pençesinde  ve bu Esir ülkede ve kızıl vahşeti yaşayan BULGARİSTANDA Kaybettim ve şehit verdim.ŞİMDİ YANIMDA BİROğlum,bir Kanadımvar. İnsan oğlu  tek bir kanatla uçamayorki.Haince  şehit  edildi.Öldürüldü.Oglumun öldürülmesi benim  içimde adeta  kara

Çiğer kanamasına  dönüştü.Hatta dinmeyen bir yara oldu.Bu kapanmayan yara kanamasını  sürdüreçek ve hemde ölene kadar  bizis yani alesidir.Oğlum Nizaminin Bulgar azılı  Jivkof çu  DUŞMANLARINÇA NASIL ÖLDURÜLDÜĞÜNÜ, SİZLERE KISACIK HİKAYESİNİ

ANLATMAKisteyorum.Ben babası Niyazi AKkılıç askerliğim sonunda StaraZagora İlininKazanlık İlçesi  Rıjena köyünde evlendim.Bu köyde yaşayorduk.Sayıça Türkler Bulgarlardan çok daha az ve oldukça ğelişmişvarlıklı bir köydü.Babası NiyaziStarazagora

İl  PTT Müdürlügünde memur olarak çalışıyordu.m.Böyleçe binbir zahmetle Ekmeğimizi

Kazanıyor ve çocuklarımızın varlığına seviniyorduk.Eşim MÜESSER  Tarım Koıperatifinde çalışarak bir yandanda oğlumuza güzel bir ANNELİK edyordu.Bende bir baba olarak onlara bir güzel  istikbal kazandırmak amacıyla  yaşayordum.Bir sabah annesi  Nizamiye git oğlum  Bakkaldan bir kilo TUZ AL.Dedi.ve eline birkaç leva Bulgar  parası sıkıştırdı..Bende baba olarak eline  Fileyi sıkıştırdım..Bir   neden sonra filesindeki Tuz paketi ile eve geldi.Bakkal

Amcanın neler söyledğini,tuzu nasıl aldığını bir bir  bize anlattı.Biizler seviniyor ve BABA ANNE OLARAKTAgurur  duyuyorduk.Oğlumuz Nizami bize ilk defa pazarlık görmüştü.AZMI.Bu sevinçi evde bayram etmiştik.Ben oğlumu ödüllendirmek istemiştim. Sevinç ve ödül olarak ona var git biraz arkadaşlarınla ulu cevizin altında oyna sonra eve dönersin demiştim.Vakit kuşluktu.SAATLER geçti.Gün ikindi devrildi. Güneş ufkun koynuna girdi oğlum  Nizami daha eve dönmemişti.Bizi bir telaştır aldı.Onu sokak sokak aradık. EV EV aradık.Su kuyularını,sulama kanallarını ve çukur yerleri aradık.Düşer kalır düşünçesinle. Hiçbir belirti ve iz nişan bulamadık.Günlerrden21.11.1969 tarihi.Delirmek işten değildi..Ve

 Uykusuz geçeler biribirini kovalamaya başladı.23.11.1969 da Köy meydanından geçiyordum.

Köylümüz Stefan Dragief arkamdan seslenerek Oğlunun ölüsünü gördüm İvan Todorofun  ulu cevizinin altında,koyun gübreliğine atılnış.Çan havliyle koştum.Gübrelige yarı ğömülmüş yatıyordu. Acı acı aglayışımın sesine bütün köy halkı toplanmıştı..Sanki benim acımı paylaşırcasına,bölüşmek isterçesine bir durum hasıl ediyolardı.Kederleniyorlardı.Dört yaşındaki oğlum Nizaninin  ölüsü  köyün küçük şehidi olarak kuçagımda idi.Boynuna baktım

 

 Boğulmuştu.İki  elin parmak izlerine  kan bürünmüştüAvuçları mosmordu.Kolları,Baçakları ve

Omurga kemiği kırılmış külufak  edilmişti. Oğlumun işkençe ile öldürülüp ğörüldüğü apaçıktı.Duşman canisanki  Türk halkına ibret alsınlardaTürkiyeye babasına  evrak ve dilekçe hazırlatmasınlar  dercesine.Çünkü baba Türk milliyetçisi olduğu köyde çok iyi biliniyordu.

Kazanlık savcısı olaya el koydu..ÇOCUK OTOPSİ YAPILDI..Şehit edilen oğlumun katili şüphesiz bulgardı  ortaya çıkarmadılar.Çünkü babası nasıl olsa Türkiyeye göç edeçek diyebildikleri katili  bize ve  köy halkına  açıklamadılar. Halada açıklanmamıştır.  OOOOOlayın üzerine  sünger çekmişlerdir.Bulgar duşmanlıgınıda  zaten afif afif   biz Türkler

Farkındaydık.Lakin Bulgaristanda sosyalist rejime baş kaldırmak  çok ağır  suçlar teşkil ediyordu. Bu nedenlede Bulgaristan Türkleri korku  ile yatıp korkum ile kalkıyorlardı. BABA HAKKINI ARAMAK İSTEGİNDE BULUNDUGUNDA  HEMEN TUTUKLANDI VE 12

Yıl cezaya carptırılmasıdillere düşünçede3.7.1979 tarihinde   zamanın Başbakanı Bülent Eçevit  tarafından ANtalyaya gelen Todor Jivkof ile vardıkları   işbirligi  ve anlaşma ile  AF olarak anavatan  Türkiyeye  gelebildim.Yaşadıgım  evlat acısınamı yanayım yoksa kendi durumlarımamı yanayım.Hangisi ağır bastığını  artık  ayıt edemeyorum.Bençek evlat acısı daha ağır bastığı için içimizde dinmeyen bir acı olarak bizde Mezara  kadar  sürüp var olaçaktır..38 inçi ölüm yıldönümünde acılarımı  yeniden tazelememle    anı ve hatıralarımı  dinmeyen  gözyaşlarımın  seline bırakmaktayım.Çok şükür şimdi artık Bulgaristandan ANAVATAN TÜRKİYE  CUMHURİYETNE  geldiğimize hak ve özğürlüğümüze kültürümüze  ve Türk kültür varlığımıza kavuşturanlara. ALLAH  ANAVATAN  Türkiyemize  zevallılık  katiyen vermesin. Yeniden acı ve sızılardan kurtulduğumuza

 Çok çok  teşeküler  NİYAZİ AKKILIÇ-İSTANBUL.birkaç dizimi yine dilimden  çıktığı gibi  yazıyorum.

YILLARIN YARASISIN SEN HEP KANAYAN

BarbarçaŞehitoluşun henuz tomurcukken.

Ve bilki oğlum, içimde acılarımla  yaşayan.

Sen varsın tek,Her Akşam sana dökerim,

Dinmeyen sosuzkanlı gözyaşlarımı    Niyazi Akkılıç.istanbul-Gaziosmanpaşa.